Svet mašte

Pogled

Svaka pomisao čovekova, kao i sva dela njegova, sve slike životom pregaženih predela sa pripadajućim vijugavim putevima i preprekama na njima, sve što ga održava i podiže i sve što ga mori i ubija, sve ono o čemu sanja, misli i mašta, a to obično ne biva, sve radosti i tuge i sve kiše i poplave, lebdi u očima jednog pogleda, kao ona ćudljiva tajna koja se ne može sakriti.

Pogled oslikava ljudsku sudbinu obličjem slika nemuštog glasa u povorkama. On je tumač istančanog i bolnog ljudskog iskustva izniklog iz temelja njegovog bića. Iskrsavaju događaji nemi od bola, sami od sebe, viore bez poziva i povoda i ispunjavaju neki bezimeni nemi prostor  čula u svesti; gutaju svetlost koja se gubi u njima i stvara osećaj lomljive prolaznosti.

Takvi pogledi zaokupljaju posmatrača i odnose sa sobom svu njegovu pažnju u naročiti svet ćudljivog lika.